Liefhebbers van de ietwat eigenzinnigere varianten in de black en doom, konden op 30 september hun gading vinden in gezellige jeugdheus de Comma te Brugge voor een mengelmoes van ware cvltacts en veelbelovende nieuwkomers.
Twee bands van eigen bodem mocht op een -voor een zondag onmenselijk vroeg- namiddaguur de spits afbijten. Toorn en Vex. Hun fans waren in elke geval samen met hen mee vroeg uit de veren gekropen.
Daarna was het de beurt aan het Franse doomcollectief Mourning Dawn dat zich heel duidelijk had laten inspireren door de hoofdact van vanavond, Bethlehem. Trage, slepende doem met onmenselijke vokalen en dat tikje krankzinnigheid ertussen. Zeker een band die je eens moet opsnorren. en waarvan je misschien zelfs al enkele leden kent uit Funeralium en Inborn Suffering.Veel interactie met het publiek was er niet, daarvoor zaten ze veel te diep in hun eigen wereldje weggezoken. Een ‘twas fijn bedankt tot ziens’ kon er na de laatste noot ook niet meer af. Misschien was het voor hen ook nog te vroeg op de dag.
Onze kameraden van Gorath, waren wel al goed wakker en wie dat in het publiek nog niet was, kreeg met hun messcherpe doch behoorlijk melodieuze zwartkunsten onwillekeurig hun wakeup call. Hun immer expressievolle frontman deed ook z’n uiterste best om het toch wat tamme publiek op te zwepen. Ik blijf nog altijd hopen om hun cover van Britney Spears nog eens te horen, maar verder hoor je mij niet klagen over de presaties vandaag van ‘s lands beste vertegenwoordiger van de zwarte vlam.
Waar Gorath het met een spaarzaam instrumentarium probeert te stellen, gooit het Roemeense Dordeduh het over een hele andere boeg. De verwachtingen waren hooggespannen rond deze afsplitsing van het geroemde Negura Bunget. Met hun nagelnieuwe debuut op zak , haalden ze alles uit de kast om hun heidense hymnen zo getrouw mogelijk te brengen. Daarvoor hadden ze dus naast een stel keyboards ook een arsenaal aan inheemse instrumenten meegesleurd waaronder meterslange alpenhoorns, een houten gong en een bizarre kruising tussen een clavesimbel en een xylofoon. Na wat geschuifel om dit allemaal op het podium te laten passen, ontaardde de soundcheck in een ware uitputtingsslag om zo veel instrumenten toch correct te versterken zonder de boel op te blazen. Ondanks het lange wachten en de technische moeilijkheden moet ik zeggen dat zowel de band als de geluidsman alles op alles gezet hadden om toch tot een redelijk geluid te komen. Volharding en koppigheid noemen ze dat. Al bij al zetten de Roemenen dus een uitstekend concert neer dat hun oud collega’s van Negura bunget flink het nakijken gaf na diens teleurstellende optreden op het jongste Paganfest.
Secrets of the Moon is al jaar en dag één van de meest interessante combos uit de Teutoonse blackmetalscene. Dit maal stonden ze er terug met een voltallige crew waaronder de lieftallige bassiste LSK. Badend in een oceaan van sinister ogend rood licht, trokken ze ons door de poorten van de hel met heel dreigen en tegelijk episch gitaarwerk. Lucifer speaks!
Als kers op de taart kregen we niets minder dan het eerste Belgische optreden van de absolute cvltband Bethlehem voorgeschoteld. Een zeer bizar gegeven als je bedenkt dat degroep al meer dan 2 decennia meedraait en ze zowat aan de basis ligt van de hele suïcidal doomstijl. Voor velen een inspiratie, maar nooit geëvenaard. Zelfs nu na al die jaren, zette dit stelletje onprettig gestoorden een maniakale, beklemmende sfeer neer met donkere, funeraire gitaren en een aan de waanzin grenzende zang die je moest horen om het te geloven. Enkel voor gevorderde doomfans en mentaal stabiele mensen.
