Voor de jongeren onder ons begint eindelijk de zomervakantie weer, de examens zijn gedaan en naar goede gewoonte is Werchter weer de ideale plaats om dit te gaan vieren. Voor de ouderen onder ons wellicht een goed excuus om even te ontsnappen aan de dagelijkse verantwoordelijkheden. Hoe deze editie van Rock Werchter is verlopen kan je vanaf vandaag hier volgen.

Vooraleer we van start gaan moet het wel gezegd; met 3 podia, 84 bands en slechts één schrijver voor Darkview is het nagenoeg onmogelijk om alle bands aan bod te laten komen. Het word dus vooral een persoonlijk verslag van ondergetekende maar hopelijk houdt dat jullie niet tegen om verder te lezen.

Goed, vandaag dag 1 van Rock Werchter dus. We waren nog niet lang aanwezig of het is al duidelijk dat het een heel warme en zwoele dag zou worden. Bij het opzetten van de tent in de voormiddag zaten we al zodanig in het zweet dat een nieuwe T-shirt aantrekken nodig was. Na een lange rustpauze werd het tegen 14u45 stilaan tijd om richting de weide te vertrekken. Om 15u begonnen The All-American Rejects namelijk op de MainStage.

Jammer genoeg was de rij aanschuivende zo lang dat we, mede doordat ik de speciale persingang nog niet ontdekt had, The All-American Rejects niet hebben kunnen zien optreden. Dan besloten we maar even de weide van Werchter te ontdekken eens we echt op het terrein stonden.

Buiten muziek wordt er op Rock Werchter altijd redelijk wat randanimatie voorzien. Zo waren er dit jaar allerhande stands waar je verschillende dingen kon winnen, zoals een gratis luxe douche of een Go Pass. Diegenen die nog iets jonger van geest waren, konden eendjes gaan vissen aan een speciale stand waar de prijzen allemaal van gerecycleerd materiaal gemaakt waren.

Daarnaast was er nog de bekende Joe Piler Saloon die je wel meer op festivals tegenkomt. Voor hilariteit alom kon je terecht bij The Love Guru. Naar analogie met de gelijknamige film vind je hier een geweldige Indische Guru (inclusief Indisch-Engels accent) waar je terecht kon voor seksueel en/of relationeel advies.

Dan werd het eindelijk tijd voor muziek, op de Main Stage startte Within Temptation. Tien jaar geleden stonden ze voor het eerste op Rock Werchter dus was het ongetwijfeld een speciaal moment voor de band. Jammer genoeg heb ik Within Temptation niet echt meer gevolgd de laatste jaren, dus een groot deel van hun repertoire is me niet bekend. Gelukkig speelden ze nog hun oude hits zoals "Mother Earth" en "Ice Queen" zodat dit optreden uiteindelijk best nog dik in orde was.

Daarna was het tijd voor Rise Against, ik herinner me nog dat Rise Against een traditionele punk/hardcore band was die vooral op meer alternatieve festivals een publiek trok. De laatste jaren zijn ze echter iets melodieuzer geworden en trekken ze blijkbaar een veel breder publiek aan. Uiteindelijk zeer jammer, de set die ze speelden kon me niet bepaald boeien.

Op naar de Marquee dan, waar de oude rotten van Cypress Hill gingen beginnen aan hun optreden. Hun laatste relevante plaat dateert al van jaren terug, maar live is het zo'n band waar je u altijd volop mee amuseert. Spijtig genoeg begonnen ze veel te laat aan het optreden en aangezien Blink-182 dadelijk op Main Stage zou beginnen, trokken we terug in die richting zonder één noot van Cypress Hill te hebben gehoord. Jammer.

Blink-182 op de Main Stage dus. Ook al zo'n band die al jaren meegaat en die ongetwijfeld garant staan voor een uurtje dikke fun. Drummer Travis Barker is ondertussen ook al uitgegroeid tot een van de bekendste drummers ter wereld. Blink-182 bracht zeer aanstekelijke pop-punk/punk-rock, met hits zoals "All The Small Things" en "What's My Age Again?" was hun optreden ook weeral zeer geslaagd. Of je nu fan bent van Blink of niet, als je hun optreden op Werchter hebt gezien heb je je zeker en vast geamuseerd.

Ongeveer tezamen met Blink-182 speelde ook Garbage in "The Barn". Dat is de 3de, nieuwe tent die sinds dit jaar op Rock Werchter aanwezig is. Dit was meteen ook het eerste moment dat ik het tijdsschema een beetje vervloekte. Garbage is zo'n band uit m'n jeugd die ik graag eens een keer aan het werk had gezien, maar soms moet je keuzes maken en de mijne ging naar Blink-182. Benieuwd hoe Garbage m'n favoriete nummer "I think I'm paranoid" gebracht heeft...

We blijven dus aan de Main Stage waar Elbow ging spelen. Niet echt een fan van, dus we legden ons ergens achter op de wei in het gras en we konden even uitrusten. Uiteindelijk best nog te pruimen als achtergrondmuziek, Elbow. Niet dat ik daarmee Elbow wil afbreken op hun muziek, integendeel, ik ken gewoon hun repertoire niet, maar het ging prima bij ons rustmoment en het verveelde niet.

Dan kwam het moment waar ik al een hele dag op gewacht had: het optreden van The Cure. Robert Smith en kompanen zijn ondertussen ook al 30 jaar bezig en hoewel het al lang geleden is dat ze nog eens een echt goede plaat uitbrachten blijft ook The Cure zeer goed. Ze hadden veruit de langste set van alle bands op Werchter dit jaar en dat was in dit geval zeker een pluspunt. Het was een ware "Best Of.."-show waarin ze hun grootste hits speelden. Helemaal blij werd ik van "Just Like Heaven" en eens na middernacht, was het officieel vrijdag en speelden ze "Friday, I'm In Love" om daarna af te sluiten met "Boys Don't Cry".

Na dit sublieme optreden kon je nog naar de immens populaire Skrillex in de Marquee of Justice op de Main Stage. Beide zijn niet echt m'n ding, dus ben ik vroegtijdig richting camping getrokken zodat ik deze eerste dag kon afsluiten.

Morgen meer nieuws over Werchter met o.a. dEUS en Pearl Jam !

Bron: Foto van lifetoday.be