alt

Ik denk dat het zowat 10u30 was toen ik op zaterdag 28 april de weide van Groezrock betrad. Het gras op de weide is nog mooi groen, en er is nog maar weinig beweging te zien. Heerlijk gevoel eigenlijk, zo'n maagdelijke weide opstappen en beseffen dat je festival seizoen eindelijk weer begonnen is.

Over een kwartiertje begint op de Etnies stage de eerste band, Banquets, maar ik besluit om eerst eens op verkenning te gaan. Ook dit jaar valt er buiten de vele geweldige bands weer ander entertainment te vinden. Zo is er een minipodium die de naam “Macbeth Stage” meekreeg waar je de hele dag verscheidene bandjes kon meepikken die niet op de affiche stonden. Op de stand van Monster werd er heel de dag verscheidene muziekgenres door de boxen geknald. Hier vond je ook een graffiti artiest die het beste van zichzelf gaf en je kon via een trap naar het dak van de Monster stand om even van een panoramisch zicht te kunnen genieten. Als laatste had je nog de Jupiler stand waar je jezelf eens kon testen op een mechanische stier.

Het wordt stilaan tijd om eens te beginnen met waar we hier echt voor zijn, de muziek natuurlijk. Jammer genoeg ben ik de enige schrijver van Darkview hier aanwezig, dus kunnen alle bands niet aan bod komen. Het word dus een beetje een verslag vanuit mijn eigen muzieksmaak, maar laat dat je vooral niet tegenhouden om verder te lezen.

Op de ‘’Impericon Stage’’ begint zo meteen ‘’Paceshifters’’, ze zijn nog een jong trio uit Nederland. Vorig jaar stonden ze al eens op Groezrock, maar toen streden ze op de eerder vernoemde ‘’Macbeth Stage’’ voor een plaatsje op Groezrock dit jaar. Het hoeft uiteraard niet gezegd dat ze dit toen ook gewonnen hebben. ‘’Paceshifters’’ speelt lekkere vette rock 'n roll, spijtig genoeg niet zo'n lange set, maar alvast een goed begin van de dag.

alt

Na ‘’Paceshifters’’ was het tijd om de ‘’Acoustic Stage’’ eens te gaan bezichtigen. Deze stage is nieuw sinds dit jaar. Je merkt toch dat Groezrock best groot begint te worden, ik herinner me nog goed dat er enkele jaren geleden slechts 2 podia waren, met deze ‘’acoustic stage’’ zijn er nu al 4 podia. Naar mijn mening toch wel een leuke toevoeging deze stage. Er word een vrij intieme sfeer gecreëerd hier, mede omdat de tent niet zo groot is, maar boven het podium hangt een gigantische luster die prachtig belicht word met nog een aantal kleinere lusters aan de zijkanten. Er is hier ook geen barrière tussen het podium en het publiek, waardoor je echt het gevoel krijgt dat de band deel van het publiek is.

Eerste band hier is het alom bekende ‘’Bouncing Souls’’. Ze hadden het duidelijk naar hun zin hier op de Acoustic Stage want in plaats van gewoon hun setlist te volgen speelden ze vooral requests vanuit het publiek. Je merkte wel dat ze het niet gewoon waren akoestische sets te spelen want hier en daar vond je kleine foutjes, maar uiteindelijk was het echt een goeie show.

Ik blijf nog even in de ‘’Acoustic Stage’’ want na ‘’Bouncing Souls’’ is ‘’Yellowcard’’ aan de beurt voor hun akoestische set. Dit was voor mij eigenlijk wel HET hoogtepunt van de dag. Ik kende ‘’Yellowcard’’ voordien al en kende wel enkele nummers, maar na dit optreden ben ik echt oprechte fan. Misschien ligt het aan het feit dat de viool in hun akoestische set er zo mooi uitspringt, of misschien komt de sterkte van ‘’Yellowcard’’ hun nummers gewoon meer naar boven in een akoestische versie. “For You, And Your Denial” was echt een kippenvel moment. Onderaan dit artikel kan je dit moment nog eens herbekijken.

Na dit geweldige optreden was het tijd voor een reeks optredens aan de mainstage, hieronder bespreek ik ze even apart.

Reel Big Fish: geweldige skapunk band uit de USA. Als RBF op het podium staat ben je sowieso zeker dat het een feestje word. Allerhande klassiekers zoals Beer, Sell Out,I Want Your Girlfriend (To Be My Girlfriend) en hun bekende cover van ‘’Take On Me’’ passeerden de revue. Ze waagden zich zelfs even aan ‘’Enter Sandman’’ van Metallica en zanger Aaron Beckett zou zeker ook niet zo'n slechte hardcore zanger zijn blijkt nu.

Bouncing Souls: dit maal met hun gewone punk set. Ze brachten een leuke mix van oude en nieuwe nummers, maar voor mij was het vooral uitkijken naar mijn favoriete nummer “True Believers”. Uiteindelijk ook een van de bekendste en populairste nummers van de band. Al bij al zeer sterke show, maar hun akoestische set vond ik toch net dat tikkeltje beter.

- Heideroosjes: in september stoppen de Heideroosjes er na 23 jaar mee, dus was het zeker de moeite om ze toch nog eens te gaan beluisteren. Heideroosjes blijft gewoon goed, lekkere stevige punkrock overgoten met een beetje humor, een goeie formule die wel in de smaak valt. Zowat al hun grootste hits zoals ‘’Ik Wil Niks’’, ‘’Time Is Ticking Away’’ en ‘’Damclub Hooligan’’ werden gespeeld. Voor diegenen die ze gemist hebben, in   september geven ze nog een afscheidsconcert in de AB in Brussel.

Yellowcard: net zoals Bouncing Souls ook deze keer met hun gewone set. Aangezien ik zo weggeblazen was door hun akoestische set keek ik hier enorm naar uit. Ook deze set was dik in orde. Ze speelden onder meer hits zoals ‘’Ocean Avenue’’ en ‘’For You, And Your Denial’’ maar uiteindelijk vond ik ook hier weer de akoestische set net iets beter.

alt

Na Yellowcard was er even een pauze en daarna was het richting ‘’Impericon Stage’’ voor Heaven Shall Burn. Vorig jaar vielen er al bloedneuzen te rapen bij hun passage op Graspop, en dat was ongetwijfeld dit jaar op Groez niet anders. Heaven Shall Burn is echt snoeihard. Jammer genoeg niet helemaal kunnen uitzien omdat op de Main Stage Lagwagon klaar was om het publiek te overdonderen.

Lagwagon is ook zo'n punkrock band die al jaren meegaat, ze zijn ontstaan samen met grote bands zoals Rancid, Green Day en The Offspring, maar kenden nooit echt het succes van de laatste twee. Mede omdat dat ook nooit echt hun doel is geweest. Hun laatste plaat dateert al van 2008 en er is blijkbaar nog geen nieuwe op til, dus jammer genoeg geen nieuwe nummers te horen tijdens hun show. Gelukkig heeft Lagwagon meer dan genoeg klassiekers om er toch wederom een geweldige show van te maken.

Het einde van de eerste dag nadert, na Lagwagon gaan we nog even naar de Etnies Stage voor Gallows en de Impericon Stage voor Parkway Drive. Kwestie van toch nog een kleine dosis hardcore binnen te krijgen. Daarna is het terug naar de Mainstage waar het legendarische Rancid op ons wacht.

Rancid haalde hun invloed vooral van The Clash, dus ze zijn zeker niet bang om eens wat luchtigere ska songs te brengen. Rancid brengt echt heel aanstekelijke muziek, je krijgt direct zin om te gaan bewegen op de muziek. Ook hier heb ik echt niets dan goede woorden, de sound zat goed, de band was dik in orde en het publiek amuseerde zich. Als ze op het einde van hun set mijn favoriete nummer ‘’Time Bomb’’ speelden besloten we toch om stilaan te vertrekken, kwestie van de drukte voor te zijn. Onderweg naar de auto hoorde ik nog ‘’Ruby So Ho’’ op de achtergrond, geweldige afsluiter van een geweldige dag.

Morgen meer over dag 2 van Groezrock 2012 !

Back to Top