De affiche van frostrock stond weer garant voor een feestje. En voor, tijdens en na werd dat meer dan duidelijk. Bij het opengaan van de deuren stond er al heel wat volk aan te schuiven. En ook de eetkraampjes buiten deden het goed. Er was keuze tussen de traditionele friet maar ook satés en zelfs grilworsten op de barbecue.
Eens binnen begon al heel snel Asphixia die als eerste de boel in gang mag schoppen. Het was een zeer middelmatig optreden, mede omwille van slecht afgestelde geluidsinstallatie verviel de band in een bijna permanente muziekbrij. De performance liet ook te wensen over, de bandleden stonden maar ter plekke te spelen. Een vreemd schouwspel voltrok zich wel in de 2de helft van de set. Blijkbaar was hun 2de gitarist veel te laat door file en kwam die in het midden van de show het podium opstormen met zak en al. Voordat je het besefte had hij zijn gitaar rond gedaan en stond als een gek te spelen. Het verschil met de rest van de band kan niet groter zijn. Wel een pluim om dan nog het podium op te stappen.
Dyscordia was merkbaar van een geheel ander kaliber. De band klonk veel cleaner, beter afgestemd en met een veel strakker geluid. Het was merkbaar dat Dyscordia op muzikaal vlak al aardig wat volwassenheid aan de dag legde. Het optreden was er dan ook eentje dat best gesmaakt werd. Vocaal werd er trouwens ook loodzwaar uitgehaald en bij wijlen over zong de frontman de band bijna. Een zeer waardig optreden!
Lemuria is dan weer een van de blikvangers van de avond. Als hernieuwde band zijn ze een van de vaandeldragers van de Vlaamse metalscene. En deze heren(en hun fans) weten een serieus feestje te bouwen. De hele zaal had een song of 2 nodig om los te komen maar daarna ging het dak er wel af. Er werd zowaar zelfs een polonaise op gang getrokken. Daarna ging de polonaise in een cirkel ketting en werd er een stevig potje gemoshed. En op aanvraag van de band werd er werd een lange ketting arm in arm gevormd om vrolijk te dansen. Het enige wat minder was, was opnieuw een slecht afgestelde geluidsinstallatie. Dit feest werd bijzonder gesmaakt door iedereen en kon zich makkelijk op gelijke voet wagen van een typisch alestorm feest(zoals later op de avond)
Stormrider stelde dan weer heel erg teleur. Het is mij een raadsel wat deze band doet tussen toppers als Lemuria en Alestorm. Ze zijn een coverband, en dat vergt een andere kijk. Maar als coverband moet je nog eens extra overtuigen en er 2 keer staan op het podium. Omdat je niet echt een eigen sound en identiteit hebt. En dit miste Stormrider heel duidelijk. Frontman Rogier stond bij wijlen verloren op het podium te drentelen en verdween regelmatig naar regionen rond de drummer en ijsbeerde bijna heen en weer. Af en toe kon hij toch een beetje overtuigen maar meer dan die paar momenten was het niet.
Hierna beklom Heidevolk de stellingen en stelde zeker niet teleur met een heel imposant en gedenkwaardig optreden. Naast hun magische heidense liederen zijn ook de bandleden stuk voor stuk indrukwekkend. Gekleed in traditionele Keltische klederdracht brengen zij hulde aan de oud Nederlandse volkeren en ook eveneens de Germanen. Wat de band uniek maakt word al zeer snel duidelijk. Als enige folk metal band brengen zij hun teksten in het Nederlands. Dit geeft hun songs nog net dat beetje extra en het publiek maakt ook duidelijk dat er een grote fanbase mee is afgezakt naar het verre Kuurne. Dit gaat nog lang nazinderen in mijn gedachten.
Alestorm is de voorlaatste band van de avond en van oudsher geven ook zij er een lap op. Met een set die doorspekt is met klassiekers en ook nieuw werk van 'Back trough time' zetten zij de boel weer eens flink op stelten. Mensen gaan spontaan moshen, uit het niets dansjes doen en steken vol overtuiging de handen in de lucht. Ook de verplichte gele opblaas boot inclusief met palmboom laat zich weer opmerken in het midden van de show. Het enige wat spijtig was is dat men iets meer nieuwe nummers gespeeld heeft en de gekende klassiekers een beetje achterwege gelaten heeft. Maar dat kan de feestpret niet drukken!
Op het einde van de avond moet ik helaas verstek geven voor Ensiferum omdat mijn maag hongerig begon te protesteren. Toch kan ik terugkijken op een geslaagd Frostrock! Voor meer foto's van frostrock ga zeker eens in onze gallerij zien.
Bron foto's: Emilia Garcia
