De tweede editie van Prague Death Mass kwam eraan, en dat het zeker iets voor mij  zou zijn, zo vertelde een Tsjechische kennis me. Na een kleine zoektocht in de krochten van het internet bleek het evenement inderdaad in m’n smaak te vallen. Het tweedaagse festival in Praag had dit jaar een affiche om van te smullen.

Ook de foto’s van de venue, een ondergrondse zaal in Art Nouveau stijl met cluballures spraken tot de verbeelding.  Na wat zoekwerk naar vluchten en hotels besloten we er een vijfdaagse trip van te maken. We vlogen van Charleroi (of hoort u liever: Brussels South?) naar Bratislava, het kleine  maar uiterst charmante hoofdstadje van Slowakije. Daar overnachtten we in een hotel van de NH Gate keten, die garant staat voor kwaliteit en comfort. Ook hier was dat het geval: viersterrenluxe voor een uiterst democratische prijs. Bratislava is een aanrader voor ieder die van de Italiaanse sfeer en architectuur houdt, en niet graag in te grote en te toeristische steden ronddwaalt. Ons beviel het in ieder geval heel erg, zo erg dat we Praag als doel van onze reis bijna vergaten. Onze dag in Bratislava sloten  we af met een bezoek aan de plaatselijke metalbar, de zogeheten Randall Music Club. Deze vinden is een waar huzarenstuk. Zelfs na drie maal vragen aan het personeel van aanpalende zaken moesten we ons nog een eigen weg banen langs de trappen en gangen waarachter de keet verscholen lag. Tijdens het weekend is het vast een leuke  en gezellige bedoening daar, maar op een woensdagavond leek het ons maar niks. Wijselijk zijn we op tijd naar ons hotel gegaan, alwaar onze viersterrenbadkamer ons nog een paar uurtjes amusement verschafte.

De volgende dag spoorden we naar Praag. Een treinrit van 4 uur, die vlot verliep, onder meer door het feit dat we een coupé die initieel voor 6 mensen bedoeld was voor ons tweetjes hadden en  we beschikten over een aanzienlijke hoeveelheid blikken Zlaty Blazant (Gouden Fazant), de plaatselijke variant van Stella Artois.  Aangekomen in Praag zochten we ons hotel, installeerden we ons en gingen de stad in. Het contrast met Bratislava kon niet groter zijn: hordes toeristen, overal, achter elke hoek. Ook veel clubs, bevolkt met het typische soort dronken Britten die ik liever mijd. We baanden ons, zoals het in de geest van een black metal optreden past, met de gepaste arrogantie en misantropie door de massa en aten op het terras van een gezellig Italiaans eethuisje. De reis had ons vermoeid, en morgen was er weer een dag.
Vrijdag bezochten we de stad meer uitgebreid. We zagen de prachtige Karlov brug, wandelden rond in het oude centrum, dat ook overdag wordt overspoeld door het toeristische soort en vonden een uitstekend Italiaans restaurant, verscholen op een rustig pleintje.  Rond 19.30 trokken we naar de venue, alwaar de eerste band al om 18u de aftrap had gegeven. Zoals eerder gezegd bevindt de zaal zich onder de grond, in een mooi en statig gebouw. Het festival was uitverkocht, en dat vertaalde zich in uiteraard veel volk binnen en buiten, maar ook in een verstikkende warmte. Er was blijkbaar geen installatie aanwezig die dit kon verhelpen. De sfeer was alleszins opperbest en gezellig. We pikten nog de laatste nummers mee van het Finse Azazel, die een goed geluid hadden, en vrij strak speelden. De band stond ook vol overgave op het podium, met de bijhorende rituele rekwisieten. Echt speciaal waren ze niet, maar zeker niet slecht. Na aan de toog een biertje van 33 centiliter, voor de bespottelijke prijs van €0,70 te bestellen,  was het de beurt aan Svartidaudi, één van de bands waar ik het meest naar uitkeek. Gehuld in hoodies en vesten, compleet met sjaals voor de mond speelden ze een dijk van een set. De band creëert al een geweldige atmosfeer op plaat, en deze vergrootte exponentieel in een live setting. Het was één dikke massa van occulte, aardedonkere spanning. De setlist was goed, vooral nummers van het laatste opus Flesh Cathedral kwamen aan bod. Chapeau voor deze heren, ze hebben me alleen nog maar meer overtuigd dat ze een schitterende band zijn.

De volgende op het lijstje was One Tail, One Haid. Ik kende de band van naam, en ik wist dat Asli van het op zaterdag geplande Vemod erbij speelt. Meer niet. Ze konden me echter heel hard overtuigen, met hun aanstekelijke energie op het podium. Sinds 2012 hebben ze de vocalist van Behexen in hun rangen, en deze deed zijn taak vol overgave. Zeer hard de moeite, deze band!. Hades was de volgende in rang. Aangezien deze groep me niet zo ligt zocht ik met een paar kennissen de toog op, waar je alles kon volgen vanop een videoscherm. Erg handig, en het was eens een verademing na alle drukte in de zaal. Hades speelde goed en energiek, maar ze konden me ook live niet echt bekoren. Acherontas uit Griekenland waren de headliner van vrijdag. Strak, stevig, occult, goed. Mooie afsluiter van een erg geslaagde eerste dag. Na de optredens bleef de club nog een uur of twee open voor een fijne afterparty. We waren echter vrij moe en besloten huiswaarts te gaan. Ons hotel bevond zich gelukkig slechts twee straten van de zaal, want na een avond met pintjes aan €0,70 was alles wat wazig geworden.

Zaterdag wilden we op tijd  de stad ingaan, om wat meer te kunnen zien. We namen de tram tot aan Ujezd, waar een mooi parkje is met standbeelden, iets wat we de eerste nacht hadden ontdekt en nu in het daglicht wilden aanschouwen. Daarna redden we verder, om dan via wat kronkelige straatjes en een omweg richting Karlov brug en oude centrum te gaan. We ontdekten, in een gezellig straatje onder de bomen een Frans marktje, met optredens, wijn en kaas. Heel leuke sfeer, en daar hebben we een ganse tijd verbracht. Het was er heerlijk ontspannen in een zalig zonnetje. Dan werd het weer tijd om ons om te kleden en de weg naar de venue weer aan te vatten. Er was duidelijk nog meer volk op deze zaterdag, en het optreden van Mgla had daar hoogstwaarschijnlijk mee te maken. Aangezien we pas laat op de dag met onze activiteiten aangevangen hadden, kwamen we pas aan vlak voor Mgla. Dit was voor mij ook één van de hoogtepunten, een band die ik al lang had willen zien en wegens omstandigheden gemist had op Nidrosian Black Mass, eerder dit jaar in het eigenste Brussel. Mijn verwachtingen werden weer ingelost: een strakke band, volledig gefocust die de sfeer van duisternis en teloorgang van het album volledig vAll ertaalden op het podium. Een uitstekende setlist ook, met  With Heart Towards Non  VII als afsluiter. Ook Mdlosci I en II  van de gelijknamige EP kwamen aan bod.  Het geluid zat wederom erg goed, een puike job van de geluidstechnici.

Vemod was het volgende  hoogtepunt van dit muzikale weekend. De sfeer die zij evoqueerden was magisch. Géén rituelen of artefacten op het podium, geen kaarsen, pentagrammen, geen corpsepaint of uitvoerige kledij. Nee, enkel 4 mannen met hun instrument. Schitterend gebracht, het publiek was één en al mee in deze waas van muzikale verbijstering. Der Guder DØr was een absolute voltreffer van 17 minuten. Iedereen werd meegevoerd in de extatische sfeer die ze wisten te brengen. Negative Plane stond op ons lijstje, maar we gaven de voorkeur aan een frisse neus halen op straat (de venue was nog steeds een ware Sahara) en het bekijken van de uitgestalde merchandise . dat laatste viel een beetje tegen. Een aanpalende kamer naast de trap was ingericht als handelsruimte. Deze was echter vrij klein, wat zich vertaalde in een mager aanbod. Velen zochten ook hun toevlucht tot de koelere ruimte om te ontsnappen aan de hitte van de zaal, dus het was een mierennest.  Dit is echter maar ene klein punt van kritiek, uiteraard primeert de muziek. (Ook bijpraten met nieuwe kennissen en oude vrienden gebeurde ondertussen). Kers op de taart was Hetroertzen, die een visueel aantrekkelijke en sferische set brachten, met een meeslepende intro. Dit werd echter verstoord door lui die op een vrij zielige manier aandacht zochten, en het nodig vonden om hun rechterhand omhoog te steken en bijhorende kreten te scanderen. Spijtig dat het optreden van  een briljante band als deze door een paar idioten in mineur verloopt.

Moe en alweer een beetje beschonken van het erg uitgebreide en goedkope drankaanbod – de laatste uren hadden we verbroederd met wat Russen die erop stonden samen met ons Vodka te hijsen- keerden we hotelwaarts. Na een vermoeiende terugreis waren we uiteindelijk zondagavond weer op Belgische bodem.

Prague Death Mass is een festival voor de pure liefhebber van het genre. Daarom was het publiek ook heerlijk internationaal. Wij praatten, dronken en verbroederden met Duitsers, Oostenrijkers, Amerikanen, Russen en zelfs West-Vlamingen. Het is een charmante venue die echter nooit voor metal optredens gebuikt wordt, getuige de gezichtsuitdrukkingen van het personeel. Een groot nadeel is de afwezigheid van enige verluchting, en het ontbreken van geluidsnormen, die ervoor zorgden dat oordopjes méér dan broodnodig waren.  De organisatoren (hetzelfde team als Brutal Assault, het Tsjechische openluchtfestival tijdens de zomer) zorgden ook dit jaar voor een erg mooie line-up. Het is een aanrader, en als je er een paar daagjes Praag aan koppelt is het een heerlijke ervaring. Eens zien wat de affiche volgend jaar brengt!

Pictures: photomusic.cz / Oskar999
http://www.photomusic.cz/