Het pittoreske Franse dorpje Clisson, vlakbij Nantes, huisvest al sinds enkele jaren het meest eclectische extreme metalfestival van Europa. Op niet minder dan 6 verschillende podia traden gedurende 3 dagen meer dan 150 bands op van allerlei pluimage.

Waar veel festivals zich meer en meer toespitsen op veilige mainstreambands om een maximum aan tickets binnen te halen, kiest Hellfest doorgaans juist voor een zo breed mogelijk spectrum waarin ook minder populaire subgenres zoals doom eens in de schijnwerpers mogen staan naast grote kleppers als Kiss, Deff Leppard en ZZ Top. Hellfest is een festival door en voor durvers.

Het weer volgde die filosofie door eveneens zo eclectisch mogelijk te zijn. Zonder verpinken kon een zomerzonnetje ineens omslaan in een van ongure wind voorziene motregen en omgekeerd. De doorwinterde festivalzanger kon z’n trui dus goed gebruiken.

De broederlijk naast elkaar torende mainstages boden vooral een forum aan de bekendere acts of hun stijlverwanten. De eerste dag kwam Def Leppard als winnaar uit de bus met een indrukwekkende lichtshow en al even goed bij stem zijnde frontman.  Het meeste volk kwam natuurlijk op zaterdag voor de zelfverklaarde beste band ter wereld, Kiss, die alle bedenkbare rockclichés aan elkaar reeg in een spectulaire extravaganza. Ondanks dat Kiss de ene hit na de andere bracht, kregen we opmerkelijk genoeg geen “I was made for Lovin’ you” voorgeschoteld.

In ons bescheiden oordeel kwam de echte winnaar op het hoofdpodium op zondag. Op het allerlaatste moment had de organisatie terecht beslist om Danzig naar de Valley tent te verhuizen in plaats van als hekkensluiter op de mainstage. Die eer viel nu te beurt aan het mysterieuze Zweedse Ghost. Met z’n mooiste sinterklaaspak aan en een uitgestreken pokerface zetten ze een schitterende set neer. Een zeer mooie en vooral waardige afsluiter! Perfect in combinatie met de volle maan en de wolkensliertjes. Terwijl Ghost het geweldig deed op de mainstage, slaagde Danzig er niet in om een geslaagd optreden te brengen. In tegenstelling tot het muzikale gedeelte was de stem van Danzig werkelijk abominabel. Hij heeft duidelijk zijn tijd wel gehad. 

De liefhebbers van zweverige doch loodzware muziek konden dagelijks hun hartje ophalen aan het kruin van wat dit genre te bieden heeft.  Het met ons eigenste Sardonis te vergelijken Eagle Twin, mocht vrijdag de spits afbijten op het middaguur waarna Sleep ons ’s avonds zonder problemen wakker hield en volledig in trance kon brengen. Ook dient er hier nog een eervolle vermelding te staan voor Pallbearer die een ijzersterk optreden neergezet hebben!

Het onheilige duo dat The Altar en The Temple uitmaakte serveerde ons 3 dagen lang een helse portie black , death en doom. De eerste dag staken de funeral doom virtuozen Evoken eruit samen met het logge Finse beest, genaamd Hooded Menace.  Aan het altaar van de zwarte kunsten vierde de onzalige drievuldigheid van Primordial, een geschift Carpathian Forest en een verrassend God Seed. De hoogmis op zaterdag brachten de meesters van de melancholie My Dying Bride een lekkere, maar veel te korte set. Wij onthouden daarentegen echter vooral de geitenkoppen van Belphegor. Op zaterdag vonden we ook nog een aantal gelijkenissen terug tussen Immortal en Kiss. Volgens ons hebben ze hun alvast door dezelfde make-up artiest onder handen laten nemen. Gelijkenissen die je alvast niet in hun muziek terug kan vinden mits je het ijskoud krijgt van de black metal die deze Noren maken.

Op de laatste dag schoten de 2 Portugees sprekende bands eruit. Vroeg op de dag stak een bijna schattig enthousiast Krisiun aan met hun rechttoe rechtaan deathhymen.  Moonspell had haar set volledig op het festival gericht met veel oude krakers en een speciaal voor de Fransen geschreven Bretoens folknummer dat de hele tent aan het dansen bracht.

Zondag was ook de dag dat we de befaamde monsters van Lordi aan het werk konden zien. Terwijl ze er spectaculair uitzagen op het songfestival, vielen ze toch niet zo hard op tussen de vele corpse paint en andere rare snuiters.

Fransen staan ervoor gekend om lichtjes tot zwaar chauvinistisch te zijn. Op festivals kunnen we dit enkel maar aanmoedigen en was het leuk om een aantal Franse bands aan het werk te zien. Zo werden het Franse Gojira als helden onthaald en speelden ze de volledige wei plat (met een heuse wall of death als gevolg). 

Lichtjes verscholen van de rest van het festival, maar lekker dicht bij de eetstandjes bevond zich de Warzone waar je vooral punk en hardcore kon beluisteren als Deez Nuts, Sick of it all en Bad Religion. Op zondag kreeg je daar ook nog ene flinke trap electropunk voor je raap met het prettig gestoorde Punish Yourself die weer volledig, volgens de huidige mode, in fluo kleurtjes geschilderd waren. Ondanks dat metal vaak een mannenwereld is, dachten zij er wel aan om ook voor een schaars geklede en vooral mannelijke danser te zorgen. Een mannelijke danser in ondergoed die lustig met een fluoroos lintje aan het wapperen was!  En dan hadden we ook nog het voor de gelegenheid van stal gehaalde Atari Teenage Riot.

Het is bijna onmogelijk om met zo’n aanbod alles te zien, laat staan te bespreken, maar wie nu nog niet overtuigd is van waar ie midzomer volgend jaar moet doorbrengen,  nodig ik uit om eens op de onderstaande link van de festivalfoto’s te kijken

 http://luckifer.smugmug.com/Concerts/Hellfest-2013/30637518_t46GJk

A l’année prochaine !

tekst: Samoht en Karen