Het Pinksterweekend staat bij menig goth in bloedrode hoofdletters aangemerkt in hun agenda. Jaarlijks vindt dan namelijk het Wave Gotik Treffen plaats in het Oost-Duitse Leipzig.  Treffen is een heel toepasselijk woord: WGT is immers veel meer dan een gewoon muziekfestival.

Allereerst werd de met modder en drek doorweekte wei ingeruild voor alle comfort en mogelijkheiden die het centrum van de stad bood. Leipzig ontving dan ook met open armen het zwarte volkje dat massaal vanuit alle hoeken van de wereld toestroomde in deze gezellige stad.

Van donderdagavond tot en met dinsdagochtend stond alles in het teken van de zwarte scene. Extra trams werden rond de klok  ingelegd, musea en theaters openden hun deuren. Zelfs de plaatselijke klerenwinkels stelden al het zwart uit hun collectie ten toon in de etalage.

Vroege vogels konden de eerste avond hun dansbeentjes al strekken in één van de vele parties op kleurrijke locaties als de Moritzbastei, de Darkflower of de grote Agra hal.

Vast op de agenda op vrijdagnamiddag stond voor vele nostagici ook de jaarlijkse Victoriaanse picknick waar het park opeens omgetoverd werd tot een kostuumdrama uit de negentiende eeuw. Onder het motto “kijken en bekeken worden” wemelde het daar telkens van de fotografen die zo een tripje met de  teletijdmachine uitspaarden.

Hoewel er over heel de stad altijd wel wat muziek mee te pakken viel, kondigden de eerste headliners zich toch aan in de grote Agrahal, het kloppende hart van WGT dat zich helemaal in het zuiden van het centrum bevond.

Met het prettig gestoorde Das Ich, het middernachtsconcert van And One en het exclusieve concert van het

Amerikaanse Abney Park kon de avond al niet meer stuk.  Deze laatste band liet zich vooral inspireren door de steampunkmode en heidense deuntjes in de stijl van Omnia.

Wie de dag erna nog op een redelijk uur uit z’n tent of bed geraakte, kon overdag ook een stukje cultuur meepakken. Zo kon je je verdiepen in de dodencultus van de farao’s in het Egyptisch Museum of een zeer interessante rondleiding krijgen in het voormalige adminstratieve hoofdkantoor van de Stasi, de veiligheidsdienst van de oude DDR. Daar kon je dan meer vernemen over de perikelen die de grufties van toen destijds meemaakten in die extreem paranoïde tijden.

Muzikaal ging het er s’avond ook behoorlijk heftig aan toe. De iets metallurgisch gezinden zakten af naar het Kohlrabizirkus waar Paradise Lost mocht headlinen in het goede gezelschap van the Vision Bleak, Dordeduh en een uitstekend maar ietwat bizar gecaste Altar of Plagues.

Voor wie de beats niet hard genoeg konden zijn, zakte af naar de Agra waar je je oren een flinke afstraffing kon geven met Velvet Acid Chist, Leather Strip en ons eigenste Suicide Commando.

Als je niet alleen je oren graag pijnigde, kon je erna terecht in de Volkspalast, een rondvormig pantheon, waar je kon “genieten” van allerlei bondage en SM-acts. Je moest er wel de gepaste kledij voor hebben.

Op de dag des Heeren keerde de zon gelukkig eindelijk terug waarop het heerlijk terrasjesweer was. Ideaal om door het heidense dorp te wandelen en wat folk mee te pikken of een lekkere beker mede te smaken op het Middeleeuws marktje aan de Moritzbastei.

WGT pakt graag uit met exclusieve aangelegenheden. Op zondag kwam dat in de vorm van het guitige The Birthday Massacre die daar hun enige concert van het jaar op Duitse grond neerzetten.  Spring in’t veld Chibi kreeg de massa zonder problemen mee met hun bedrieglijk onschuldig klinkende popdeuntjes op zware gitaren.

Opvolger Lacrimosa is in Duitsland een instituut dat bijna zo oud is als de scene zelf. Tilo Wolff is nog steeds een dijk van een frontman, maar wanneer gaat iemand eindelijk eens aan Anne Nurmi zeggen dat ze zelfs de katten wegjaagt.

Voor de laatste dag had WGT nog enkele klappers in petto. KMFDM gaf er een serieuze lap op met hun heftige gitaren en industriële beats. Kill the MotherF*cking Depeche Mode! Als hekkensluiter kregen we het Angelsaksische VNV Nation geserveerd die meteen een tot aan de nok gevulde Agra aan het dansen bracht, waarna er nog tot in de vroege uurtjes kon verder gefeest worden.

Zelfs deze exuberante viering met meer dan 200 deelnemende artiesten moest ooit aan een einde komen. Veel te vroeg kondigde het vertrek zich alweer aan. Op naar het volgende festival!

www.wave-gotik-treffen.de/english

www.facebook.com/WaveGotikTreffen

foto's: Karen Knops & Nancy Deschepper