Op 28 oktober maakte the devilish triumph tour zijn stop in België. Naast de vaste tourbands waren er nog wat fijne Belgische namen bij de affiche gegooid waar ondergetekende dus moest bij zijn. Ondanks een stevige kater van de vorige avond was ondergetekende toch al van bij de eerste band paraat speciaal om jullie dit verslag te kunnen voorschotelen.

We kwamen ietsje later dan verwacht aan maar toch ruim op tijd om de eerste band Mortuum mee te pikken. Naast de vocalist die tevens in corpse mutilation speelt kwam deze band mij niet echt bekend voor. Een doodzonde want deze gasten spelen lekkere black metal. Originaliteitsprijzen zullen ze wel niet winnen maar als opener konden ze alvast al tellen.

Hierna was het aan de eerste band van de originele tour-package Velnias. Waarom er zo weinig volk voor deze jongens aanwezig was is mij een raadsel want de eerder atmosferische black metal is echt wel van topkwaliteit. Het aanwezig publiek leek ook niet echt geboeid wat de sfeer ietwat verpeste wat wel zeer belangrijk is bij Velnias. De frontman zag er duidelijk gefrustreerd uit maar ze zetten toch een knaller van een show neer waarbij ondergetekende met zijn houten hoofd zelfs even waagde de haren rond te zwieren ( Wat een heel, heel, heel stom idee bleek te zijn). Jammer, hopelijk zie ik ze nog eens terug met een iets betere sfeer want dan zouden deze jongens echt nog de zaal kunnen plat spelen.

Hierna was het even voedseltijd, hopend op een dichtbij frietkot dachten we nog op tijd terug te keren voor Lemuria. Het omgekeerde was helaas waar, tegen dat we de weg terug gevonden hadden was Lemuria al bezig aan hun laatste nummers. Maar een review van Lemuria is eigenlijk niet nodig, mensen die Lemuria al hebben mogen aanschouwen weten dat deze gasten ALTIJD een feestje neerzetten. Dit was ook het geval bij de nummers die ik nog heb mogen aanschouwen waaronder ik gelukkig nog gerstenat heb kunnen horen. Hopelijk zie ik de volgende keer wel hun volledige set.

Haha, eindelijk was het de beurt aan obscurity wat voor mij toch wel de band van de avond was. Deze gasten brengen melodieuze death doorspekt met wat black elementen die ondergetekende zeker kan smaken. Tekstueel handelt het over hun viking-voorouders en man wat een show brachten ze. Ik vergat mijn kater volledig en stond volledig mee te bangen. Bij het begin van hun show was het volk nog maar mager ( tot mijn grote frustratie) maar tegen het midden van hun show stond iedereen vrolijk mee te doen. Frontman Agalaz zweepte het publiek op en ze speelden een foutloze set waarbij ze uit zowel oud als nieuw materiaal putten. Alhoewel deze show net niet in mijn top-10 van shows dit jaar belandt komen ze toch al heel dicht in de buurt.

Helrunar, ik moet bekennen dat ik wat een dubbel gevoel had bij de aanvang van hun show. Alhoewel ik hun muziek zeker niet slecht vindt slagen ze er niet echt in om mij een volledig album te boeien waardoor ik al meestal afhaak na een paar nummers. Ik vreesde dat ze live hetzelfde lot gingen ondergaan maar niets was minder waar. Alhoewel de frontman een verkoudheid van jewelste had slaagde ze er toch in om een goeie set neer te zetten. Memorabel zal ik die nu ook weer niet noemen maar toch wel stukken beter dan ik verwacht had. Ze slaagden er zelfs in om de volledige show mijn aandacht vast te houden. Ook wel heel veel respect voor de frontman dat hij het de volledige set vol te houden. Ik heb er al gezien die voor minder een optreden zouden cancellen...

Tijd voor Kampfar, het was alweer een tijdje geleden dat ik nog eens naar Kampfar had geluisterd en ze bewezen maar eens wat voor sukkel ik niet ben dat ik er zo lang niet naar geluisterd heb. Hun set was ijzersterk en ze kregen het publiek uitbundig mee. Blijkbaar hadden ze een gigantische kater maar daar was tijdens de show niets van te merken. Vooral Dolk krijgt van mij een pluspuntje want hij is een perfecte frontman. Kampfar slaagde er zelfs in om een heuse mosh pit op gang te krijgen ( iets wat je nu niet direct vaak ziet op een BM-show). Van begin tot einde slaagden ze erin om het publiek vast te houden en de show stopte dan ook natuurlijk veel te vroeg. Altijd leuk als ze wat meer oudere nummertjes spelen alhoewel het nieuwe materiaal zeker zijn mannetje staat. Dat ze maar rap nog eens terugkomen.

Voor meer foto's kan je terecht bij Kurt Demeulemeester