Voor oprichter Viona was het reeds haar zesde Gala Nocturna, maar pas nu stond mij, de onderschrijver, agenda het toe het eens te mogen bijwonen. Mensen die vertrouwd zijn met het evenement kunnen uiteraard voor zichzelf uitmaken wat ze ervan vinden. Voor zij die dat niet zijn, dit is hoe ik het beleefd heb.

Laat het duidelijk zijn, als je voor deze of eender welke editie van Gala Nocturna een ticket koopt, dan koop je de toegang tot een evenement met een nu al roemrijke geschiedenis en bovenal natuurlijk prestige. Alsof je van een exclusieve club deel wordt.

Dat is natuurlijk onder de strikte voorwaarde, dat je outfit goed zit.De dresscode wordt vrij strikt toegepast dus al wie in jeans en T-shirt (of gezien het barre weer: in rolkraagtrui en windjack) voor de deur staat, is er onherroepelijk aan voor de moeite. Maar ook in een goedpassend zwart pak of een pittige avondjurk met hoge hakken wordt je weliswaar de toegang verleend, doch voelt het werkelijk alsof je aan een bijeenkomst van exclusieve luxewagens deelneemt, in grootvader zijn oude Mercedes 190E: Je waant jezelf eindeloos nietig tussen alle pracht en praal. Beter is om je te kleden naar een standaard die je misschien nog het best kan omschrijven als ‘Victorian Ultra Chique’: Smokings en pitalairs voorzien van gotische sierraden en andere frivole accessoires, bij de heren; Voor de dames veel lange avondjurken met veel rushes en tule en natuurlijk strakke korsetten in weelderige stoffen. Als zelfs dat nog niet genoeg zou zijn, heb je natuurlijk ook nog mensen die maanden op voorhand helemaal zelf hun outfit maken (of laten maken), liefst nog naar het gegeven jaarthema.

‘A Russian Fairytale’ was dit jaar het thema en dat mag worden geïnterpreteerd als een bezoekje aan Anastacia haar dromen over een tijd dat de Russische adel in plaats van uitgemoord, de meest rijke en meest machtige van Europa was. Mannen in kleurige uniformen met blinkende knopen en sabels aan hun riemen waren met zoveel, dat het net was alsof men de overwinning van Tsaar Alexander I op Napoleon Bonaparte aan het vieren was. Wat de dames betrof: hoepelrokken waren een must, wou je met een dergelijk kolonel of generaal aan je arm lopen. Hoe breder de hoepel hoe beter. Dat het zelfs met de immense dubbele deuren van de kapel al snel voor file zorgde, moet er nu eenmaal bij worden genomen. Alles uiteraard keurig afgewerkt met de meest bombastische accessoires. Dit was simpelweg de vroegere High Society herbeleven, maar dan met het protocol en de strakke etiquette van toen vervangen door een soort geïmiteerde decadentie.

Nu we het woord High Society hebben aangesneden, komen we uiteraard bij een punt waar liefhebbers en haters de degen kruisen. Hoewel Viona haar Gala Nocturna ooit als een vrij amateuristisch scene initiatief begon, waarbij de toegangsprijs het meebrengen van een fles bubbels was, is het vandaag uitgeroeid tot een zeer professionele organisatie. Een lopende machine die je tegenwoordig 20 euro lichter maakt, 30 euro zelfs voor wie niet via Visa tickets kon reserveren en aan de deur nog moest betalen. En het ziet er niet naar uit dat toekomstige edities goedkoper zullen worden. Dat is duur voor een evenement dat ooit als voornaamste doelgroep het nageslacht van de Twintig-Frank-Raepers had. Goths dus, om een ‘vies’ woord te gebruiken. Een aftakking van de New Wavers die je in de jaren 1980 in de alternatieve kringen van toen zag dansen rond lege bierflessen. Hoewel deze groep nog steeds substantieel is, lijkt Viona iedere nieuwe editie steeds verder weg te gaan van de originele core group en een groeiende naambekendheid te gebruiken om ietwat excentrieke mensen van over heel Europa aan te trekken. Een ambitie die ze vast al van in het begin koesterde. Op de originele flyer van de eerste Gala Nocturna stond overigens ook: ‘Attention, this is a prom, not a party!’ om meteen iedere twijfel weg te nemen.

Vele gala’s die tegenwoordig een revival vinden in studenten en jongeren clubs, stellen weliswaar eveneens hoge kledingeisen en hebben de nodige pretentie in hun mars. Doch daar is de ongeschreven regel dat tegen vier uur ’s morgen je zo’n 3 a 6 flessen bubbels hoort op te hebben, de heren hun stropdas rond hun voorhoofd binden en de dames hun panty’s uittrekken, terwijl ze op de tafels staan. En vergeet vooral niet dat er maar één manier is een dergelijk gala te verlaten: In een lange slang achter elkaar, huppelend op Dos Servesas Por Favor en met je stropdas of je panty’s zwaaiend in de lucht. Ronduit gênant zou al wie dan nog nuchter is denken. Gala Nocturna is gelukkig niets van dat. Dames en heren komen arm in arm aan en verlaten ook arm in arm de kapel weer. Iedereen is altijd even nuchter, even wel gekleed en even sereen bij het vertrek als bij het aankomen. In tegenstelling tot de Vampire Party wat verderop, is er zelfs geen man aan de uitgang nodig, die telkens zo hard Sssht! Moet doen, dat hij de hele straat wakker maakt. Inderdaad, dan pas besef je dat alle decadentie die je daarbinnen ziet imitatie is. Even nep als het ‘notenhouten’ dashboard van een Ford Mondeo Ghia. De mensen doen alsof ze erop los leven, maar in werkelijkheid blijft iedereen berekend. Men is zelfs niet in het minst aangeschoten, want er worden non-stop foto’s gemaakt en hoe uitbundiger je outfit, hoe meer je geflitst wordt.