Brussel leek weer bijzonder aantrekkelijk op zaterdag de eerste februari. A Thousand Lost Civilizations had wederom een uitgelezen avond op touw gezet, met een mooie schare aan internationale groepen. Plaats waar verzamelen geblazen werd was Magasin 4, de uitstekende én sfeervolle zaal aan de Havenlaan.

We trokken dus richting hoofdstad voor een avond plezier ende vertier, begeleid door fijne deuntjes. Voor de gelegenheid was de zaal gehuld in een dik duister, met mooie kandelaars met menig brandende kaarsen erin op het podium. Optredens als dit trekken, in navolging van de Mass feestjes, behoorlijk wat publiek uit het buitenland. Ik had er alvast  een schare kennissen en vrienden uit de buurlanden rondlopen.
De muzikale hoogdag begon al vrij vroeg, met het recent opgerichte Irkallian Oracle, uit Zweden.  Twee jaar onder de zon, en één album, plus een dwepen met de anonimiteit à la Deathspell Omega. De Zweden speelden strak, goed en rechttoe rechtaan, en hun Death/Black metal kon echt overtuigen. Spijtig dat ze vroeg speelden, wat hen waarschijnlijk wel wat publikum gekost heeft.

De affiche dient een volgende band aan die luistert naar de naam Dread Sovereign. Pas sinds 2013 onder de vleugels van Satan, maar een welklinkende naam achter  dit concept: Alan Alverill, a.k.a Nemtheanga van het overbekende Primordial. Primordial is ook wat je vanaf seconde twee door het hoofd schiet: het is puur aanbidden van het oudere werk van deze Ierse band. Daar is niks mis mee, verre van, maar na een tijdje wordt het een beetje repetitief.

Bölzer was iets waar ik naar uitkeek. Ook al een jonge band, met één EP op het palmares. Ik werd omvergeblazen toen ik ze de eerste keer hoorde, en ik was dus uiterst benieuwd wat het live zou geven.  Ze brachten hun voorstelling met veel overtuiging, hun set was erg strak en stevig. Een muur van geluid, in de goede betekenis daarvan, werd opgetrokken, en het publiek deed enthousiast mee.

Saturnalia Temple, het is een band die je ligt of niet. In mijn geval liggen ze me niet, ook al ben ik een groot liefhebber van al dan niet funeral  geladen doom. Hun mix van noise, bevreemdend gitaarwerk en achtergrondgeluiden laten me echter Siberisch. Uit beleefdheid heb ik een nummertje of twee beluisterd, waarna ik me op oerbelgische wijze aan de toog heb geplaatst om bij te praten met een Duitse kennis.

Urfaust dan! De Nederlanders hebben een niet al te positieve reputatie op het gebied van live optredens, dus het was met een eerder bang hartje dat ik me tot op de tweede rij werkte. Maar, geen dronken gezwalp en gezwam deze keer: de beide heren speelden een goede, atmosferische set, gespeend van onnozelheden en irritant dronkemansgelal. Het was één der betere, zo niet de beste keer dat ik ze ooit zag!

De Duitsers van Ruins of Beverast hebben het de laatste twee jaar geschopt tot een stevige naam én degelijke headliner aan het underground firmament. Eerder zag ik ze al op Metal Méan en  het Nederlandse Aurora Infernalis, met variërende kwaliteit. Hier in Brussel was hun optreden goed, leuk, strak, sferig en mooi gedirigeerd door lichten. Maar feit is dat ze me live toch steeds minder weten te overtuigen dan op album.

Het was wederom een geslaagde avond. Een puike organisatie van A Thousand Lost Civilizations, die hopelijk nog veel meer van deze evenementen aan de man brengen in de toekomst.