Dit weekend trapte Fortarock het grote festivalsezoen in onze contreien af. En dat zal Nijmegen geweten hebben. Naar schatting 80 000 fans van het zware werk kwamen afgezakt op een branderige zaterdag.

Alle ingredienten waren deze zaterdag aanwezig. Luide muziek, een weide die zwart van het volk zag. Veel bier en een brandende zon die de massa flink deed zweten onder aanvuren van snoeiharde metalriffs.

De 7de editie van fortarock kon uitpakken met heel grote namen. Slayer, Antrax, Sabaton en Dimmu borgir. Om er enkele te noemen. Daarnaast kwamen ook een boel rising stars en lokale talenten aan bod. En de kers op de taart was een groots spectakel van Iron Maiden die een whopping 2 uur duurde. 

Men had duidelijk heel wat registers open getrokken om bovenstaande toppers allemaal op 1 festival te krijgen. En voor het schamele prijskaartje was dit veel waar voor je geld. Maar langs de andere kant zijn er heel rare keuzes gemaakt in de reeële en praktische organisatie. Wat het meest stoorde is de vreemde ingangscontrole. Na kilometers gelopen te hebben werd je papieren ticket ingescant met een handscanner en mocht je door naar de bagagecontrole. En dan was je binnen, zonder polsbandje of enig aanwijsbare kenmerken dat je geldig was binnengeraakt. Geen aandenken aan Fortarock dus, buiten een bladje papier als je zo slim was om dit bij te houden. Nadien mocht je bijgevolgd dus ook niet meer naar buiten zonder je toegang tot het festival voorgoed te verliezen.

Het gaf een bevreemdend gevoel van opgeslotenheid. En diezelfde opmerking heb ik na afloop bij heel wat mensen horen vallen. Die daardoor zelfs in de problemen waren gekomen en een nieuw ticket hebben moeten kopen om terug binnen te mogen. 

Op naar de bands dan, deze werden keurig verdeeld over 3 podia. De hoofdfocus lag overduidelijk op mainstage, omdat dit het enige stage was wat nooit een overlapping had met de overige. Als een optreden op het mainstage gedaan was, werd je gedwongen om tussen Tent stage en Monster energy stage te kiezen. Choosing is loosing zullen sommige denken. En dat klopt! 

Kiezen tussen Caliban en Ghost, of Behemoth en Skillet is Afwegen of je ofwel de ene ofwel de andere gaat kijken. Of halverwegen het optreden je door de mensenmassa wriemelen en dan rennen naar het andere podium. Om dan te merken dat de 2de band dan zijn voorlaatste song gaat spelen. En uiteindelijk af te zakken naar de eetkraampjes. Waar je net snel genoeg bij bent. Om als eerste in de lange wachtrij te staan voor de gebraden kippen of spare rips. 

Na een warme en vermoeiende dag en de 2uur durende set van Iron Maiden is het rond 23u tijd om huiswaards te keren.