Naar aanleiding van een geweldig optreden op frostrock, vonden we het tijd om de Antwerpse band Lemuria eens op de rooster te leggen. Omdat het gesprek zo gezellig en uitgebreid was hebben we besloten het interview op te splitsen. Hieronder kan je alvast het eerste deel van ons gezellig gesprek lezen.
Lemuria is een mythisch continent dat veelvuldig voorkomt in folklore. Hebben jullie de naam om die redenen gekozen?
Niklaas: Wij zijn van naam veranderd in 2001 toen er een line-up wissel was, waardoor ik erbij ben gekomen. De groep hete toen nog ‘’Spinal chill’’en het eerste dat eigenlijk moest veranderen was de groepsnaam. En Vincent onze drummer die kwam met een paar voorstellen af, waaronder Lemuria. We dachten van ja een mythisch continent, toen was dat nog fantasy/mythologie lyrics. Dusja dat komt wel goed, we zullen dat maar pakken. En ook als je de naam Lemuria hoort weet je eigenlijk niet wat je moet verwachten. Als je bijvoorbeeld een groepsnaam hebt zoals cannibal Corpse dan weet je gewoon dat je death metal krijgt. Maar als je Lemuria hoort weet je dat niet, tenzij je ons kent natuurlijk.
Siegfried: Dan pin je u niet direct vast als band.
Niklaas: Dus wij moeten ons niet vastpinnen aan een bepaald genre. Als je bijvoorbeeld een band bent die prostitute heet kan je niet te ver uit het genre van death metal gaan. En als je power metal maakt zal zo’n niet werken. Dus met de naam staan we vrij om dingen te doen dat we willen doen.
Jullie zijn 2 jaar gestopt en in 2008 terug bij elkaar gekomen. Vanwaar de beslissing om terug bij elkaar te komen?
Siegfried: Ik en de drummer wij zaten op het conservatorium en wij waren muzikaal wel nog met soort gelijk muziek bezig uiteindelijk. We zijn dan terug wat nummers beginnen schrijven die eigenlijk wel binnen Lemuria paste. En uiteindelijk 4 van de 6 leden van de band
Niklaas: Das de kern van de band, iedereen behalve de gitarist.
Siegfried: Ja de kern van de band, die hadden eigenlijk wel zin om iets nieuw te doen. Terug verder te gaan met de band, en omdat eigenlijk toch mee bezig waren hebben we besloten met de leden van Lemuria om met het nieuw materiaal toch verder te gaan. Er is eigenlijk wel twijfel geweest of we zouden verder gaan onder dezelfde naam.
Niklaas: Maar het was toch net ietske anders dan vroeger.
Siegfried: Juist ja, de evolutie hoorde wel. Als je de twee platen naast elkaar legt hoorde wel het verschil. Er zitten gelijkenissen in maar ook heel veel verschillen. En omdat het bijna dezelfde band was hebben we besloten de naam te behouden, misschien omdat het gemakkelijker was dan volledig terug opnieuw te beginnen. Mensen kende onze naam al.
Ja dat is inderdaad ook makkelijker voor de fans om terug te kunnen volgen.
Niklaas: Ja ze waren toch aan onze kop aan het zagen van : ‘’Wanneer komde terug?’’ En uiteindelijk hebben we moeten toegeven.
Dus eigenlijk waren ze wel enorm enthousiast ?
Siegfried: Ja ja, zelf het feit dat we van genre zijn veranderd is niet bepaald een probleem. Het vorig genre was heel hard op de folk, maar eigenlijk nu willen alles gaan verbreden en muzikaal gaan experimenteren.
Heel even over u optreden op frostrock. Ik heb ik toch wel vastgesteld dat het publiek er een ferm feestje van gemaakt heeft.
Niklaas: Ja dat hebben we gemerkt en das altijd wel leuk als het publiek mee doet.
Ik moet toch wel zeggen, na een hele tijd daar rond gelopen te hebben. Stelde wij vast dat het in vergelijking met het feestje dat Alestorm bouwde , jullie als band zeker niet hoefde onder te doen.
Niklaas: Ja , ik weet het niet want ik ben net na het concert al door gegaan. Maar als je het zegt zal dat wel zo zijn.
Siegfried: En ik zat bij de merchandise dus heb het niet echt kunnen vast stellen. Maar het altijd plezierig om zo’n massa te zien bewegen.
Niklaas: En toffer voor u want je stond op zo’n verhoog
Met 2 nieuwe gitaristen in de band was het weer zoeken, hoe zijn de verhoudingen in de band nu ?
Niklaas: Het zijn er ondertussen twee nieuwe geworden. Het is intenser geworden, we hebben ondertussen wel al 6 gitaristen versleten. Gitaristen die komen en gaan bij ons.
Siegfried: Op zich muzikaal schrijven was niet gemakkelijk. Het was een probleem omdat ik en Bruno de nummers al geschreven hadden eigenlijk en de muzikale inbreng kwam eigenlijk alleen van ons uit. En het was vooral moeilijk stukken te gaan schrijven voor een gitarist dat bij de muziek hoorde.
Niklaas: Interessante gitaar rifs.
Siegfried: Je kan dan wel iets in gedachten hebben, maar of dat speelbaar was… ik kreeg dan wat vieze blikken.
Niklaas: Dat is één van de grote commentaren en kritieke die wij kregen op de cd dat het niet gitaar georiënteerd is, maar meer keyboard. Maar ja
Siegfried: Het is zoiezo een uitdaging op zich, want het is moeilijk om die balans te vinden. Bijvoorbeeld het was dikwijls dat de gitaar vertrokken was en dan is het moeilijk om dat bij te nemen met het keyboard omdat je dikwijls vast hangt aan bepaalde patronen. Het ideale zou eigenlijk zijn dat we alles gelijk kunnen schrijven. Maar dat is iets wat we nu nog aan het uitzoeken zijn, maar we zullen wel zien hoe dat loopt. Het is zoiezo een beetje een uitdaging om nieuwe dingen te bedenken, een beetje repeteren en zien hoe ver we bepaalde zaken kunnen drijven tot de nieuwe plaat uit komt.
Niklaas: Want wij waren eens tot de conclusie gekomen dat eigenlijk wij geen bepaald genre hebben waar wij ons aan moeten houden. Als bijvoorbeeld Immortal met een nieuwe cd uit komt dan verwacht je dat het black metal a la Immortal zal zijn. Maar als wij met een nieuwe cd uitkomen dan verwachten ze waarschijnlijk een paar elementen zoals keyboard georiënteerd. Maar onze songs zijn een mengeling, je hebt bv een stukje black metal, een stuk keyboard. Er zit vanalles in één nummer eigenlijk.
Siegfried: Nu zijn we vooral sommige ideeën aan het bekijken om te zien van werkt iets.
Dus Jullie hebben niet zo van die typische jamsessies ?
Niklaas: Awel, nog niet. Vooral omdat de muziek vanuit keyboard is vertrokken lukt dat niet. Want zij zitten vooral thuis achter de computer alles te cyclussen. Maar het is wel onze bedoeling om te gaan ‘jamen’ want daar komen ook heel interessante dingen van verder.
Siegfried: Dan kunnen we vertrekken van gitaar rifs en daar dan een basis te leggen, ipv te vertrekken en dan pas gitaar rifs te schrijven. Wat alles wel makkelijker maakt.
Niklaas: Want twee weken geleden kwam Gaëlle onze gitarist eigenlijk af met een rifken en dat was eigenlijk heel simpel. Twee of drie akkoorden en die speelde dat en hij begint daar dan een koor op te zetten. En vincent begint daar dan iets op te drummen en zo komt dat dan, en dat was al een heel interessant iets. Dan kan je al een beeld vormen van een nummer, je ziet dat daar en dat daar. Dat had je minder bij de vorige, want zij zaten achter hun computer.
Bij zo’n jamsessies kunnen we ons daar taferelen bij denken zoals de Vikingen met bier enz. ?
Niklaas: Nee helemaal niet
Dus alles vrij sober?
Niklaas: Wij zijn heel sober. Das eigenlijk raar ze want wij zitten eigenlijk met een paar vrij zware heffers. Maar op repetitie is dat eigenlijk kweet het niet, das eigenlijk zo en dat is nooit zo afgesproken geweest. Want vroeger repeteerde wij in de haven van Antwerpen in de hangar van ons toenmalige gitarist en daar mocht geen drank zijn omdat het een werkplaats was. En er was geen café in omstreken want het was de haven. We repeteerde en focussen ons op muziek en daarna konden we nog een stapke zetten. Nu is dat ook zo waar wij repeteren is dat eigenlijk vrij zakelijk en daar wordt gewoon niet gedronken. Allé er wordt wel wat afgelachen natuurlijk.
Siegfried: Het probleem is ook dat we allemaal een vrij druk leven hebben en we repeteren maar 2 tot 3 uur per week. En dan spelen we de setlist volledig door, als er nog tijd over is dan jammen we wel wat maar het is vooral optimaal gebruik maken van de tijd. Het is nu al moeilijk genoeg om alles een beetje bij te houden.